Sevgi ile ilgili Hikaye Örnekleri (Kısa)

Sevgi ile ilgili Hikaye Örneği (1)

Küçük bir köyde, Elif adında bir kız yaşardı. Elif, köydeki herkes tarafından sevilen, yardımsever ve güler yüzlü biriydi. Onun en büyük özelliği, kalbindeki sevgiyi herkese gösterebilmesiydi.

Bir gün köyün en yaşlısı olan Hasan Dede hastalanır. İnsanlar korkuya kapılır çünkü onun iyileşmesi zordur. Elif her gün yanına gider, ona çorba yapar, kitap okur ve sohbet eder.

— “Dede, merak etme. Sevgiyle iyileşeceksin.” derdi.
Hasan Dede ise yorgun sesiyle,
— “Kızım, senin sevgin bana ilaç gibi geliyor.” diye karşılık verirdi.

Aradan birkaç hafta geçer. Hasan Dede yavaş yavaş iyileşmeye başlar. Doktorlar bile bu hızlı toparlanmaya şaşırır. Köylüler anlar ki, Elif’in gösterdiği şefkat ve sevgi, ilaçlardan çok daha güçlüdür.

O günden sonra köyde bir söz yayılır:
“Sevgi varsa umut vardır.”

Elif sadece Hasan Dede’yi değil, köydeki herkesi bir araya getiren kişi olur. İnsanlar birbirine daha fazla yardım etmeye, daha çok gülümsemeye başlar.

Sevgi ile ilgili Hikaye Örneği (2)

Bir gün ormanın kenarında yaşayan Ali, okuldan dönerken kanadı kırılmış küçük bir kuş buldu. Kuş çırpınıyor ama uçamıyordu. Ali hemen onu avuçlarına alıp eve götürdü.

Annesi önce endişelendi:
— “Oğlum, bu kuş yaşayamaz, boşuna uğraşma.” dedi.
Ama Ali kararlıydı:
— “Anne, eğer ben ona sevgiyle bakarsam iyileşebilir.” diye cevap verdi.

Günlerce küçük kuşa yemek verdi, su koydu ve onunla konuştu.
— “Merak etme küçük dostum, bir gün yine gökyüzünde uçacaksın.” diye fısıldardı.

Haftalar geçti, kuş yavaş yavaş güçlendi. Ali’nin sevgisi ve sabrı sayesinde kanadı iyileşti. Bir sabah kuş pencereden gökyüzüne doğru havalandı. Ali onu izlerken gözleri doldu ama gülümsedi.

— “Sevgiyle iyileşen bir can, özgürlüğüne kavuştu.” dedi kendi kendine.

O günden sonra Ali, köydeki herkese sevgiyi ve merhameti hatırlatan bir çocuk olarak tanındı.

Sevgi ile ilgili Hikaye Örneği (3)

Bir zamanlar Deniz adında bir çocuk vardı. Deniz kimseyle konuşmaz, kimseye gülmezdi. Arkadaşları onun bu haline alışmıştı, hatta “taş kalpli” diye çağırırlardı.

Bir gün okul yolunda yaşlı bir teyzenin pazar çantası yere düştü. Tüm meyveler ve sebzeler yola saçıldı. Herkes bakıp geçti ama küçük bir kız çocuğu hemen koşup toplamaya başladı. Deniz bir an tereddüt etti, sonra o da eğilip yardım etti.

Teyze gözleri dolarak,
— “Evladım, ikiniz de bana büyük iyilik ettiniz. İnsanın kalbi sevgiyi hissedince gerçek mutluluğu bulur.” dedi.

O an Deniz’in içinde bir şey değişti. Küçük kız ona gülümsedi:
— “Bak, sevgi paylaşınca çoğalıyor.” dedi.

O günden sonra Deniz kimseye sert bakmaz oldu. Arkadaşlarıyla oynamaya, annesine yardım etmeye başladı. Köydeki herkes şaşırdı, çünkü “taş kalpli” dedikleri çocuk artık sevgiyle dolup taşan biri olmuştu.

Ve Deniz öğrendi ki:
“Sevgi, en sert kalbi bile yumuşatır.”

Sevgi ile ilgili Hikaye Örneği (5)

Bir köyde Ayşe adında küçük bir kız yaşardı. Ayşe’nin en sevdiği şey bahçesindeki çiçeklerdi. Her sabah onları sular, yapraklarını temizler ve onlarla konuşurdu.

Komşuları merak ederdi:
— “Ayşe, çiçeklerle neden konuşuyorsun? Onlar seni anlamaz ki.” derlerdi.
Ayşe ise gülümserdi:
— “Belki anlamazlar ama sevgiyi hissederler.”

Aradan zaman geçti. Bir yaz günü köyde büyük bir kuraklık oldu. Bahçelerdeki çiçekler birer birer solmaya başladı. Fakat Ayşe’nin bahçesi rengârenk çiçeklerle doluydu. Herkes şaşkındı.

Komşulardan biri dayanamayıp sordu:
— “Bizim çiçeklerimiz kurudu, seninkiler nasıl yaşıyor?”
Ayşe elini kalbine koydu:
— “Çünkü ben onları sadece suyla değil, sevgiyle de besliyorum.”

O günden sonra köylüler de bitkilerine, hayvanlarına ve birbirlerine daha fazla sevgi göstermeye başladılar. Köy yeniden canlandı, insanlar anladı ki:
“Sevgi en güçlü can suyudur.” 

Sevgi ile ilgili Hikaye Örneği (5)

Bir gün küçük bir kasabada, Efe okuldan dönerken sokakta titreyen, kir içinde kalmış bir köpek gördü. Köpek korkudan kimseye yaklaşmıyordu. İnsanlar da onu görünce uzak duruyordu.

Efe yavaşça yanına gitti ve yumuşak bir sesle konuştu:
— “Korkma, sana zarar vermeyeceğim. Gel dostum.”

Köpek önce geri çekildi ama Efe’nin gözlerindeki sevgiyi görünce yavaş yavaş yanına sokuldu. Efe elini uzattı, köpek de ürkekçe yaladı. O andan sonra aralarında görünmez bir bağ kuruldu.

Efe günlerce köpeği besledi, temizledi ve ona “Kara” ismini verdi. Kara kısa sürede güçlendi, kuyruğunu sallayarak herkesin kalbini kazandı.

Mahalledekiler başta kuşkulu baksa da zamanla Kara’ya alıştı. Hatta yaşlı bir komşu şöyle dedi:
— “Bir çocuğun sevgisi, bütün bir sokağı değiştirdi.”

Ve o gün herkes anladı ki:
“Sevgi, en yabancıyı bile aileye dönüştürebilir.”